Bezimienne – Rozdział 3.

Mam dodawać to dodaję ;P Może gdy w końcu nie będę miała czego opublikować, znajdę jakąś wenę, bo teraz mam takie cosik w głowie – „A moze by wywiad.?? Niee chce mi się.. Albo coś przetłumaczyć? Nie umieem.” xD No więc, może wkrótce to minie ;] Miłego czytania, i jak zwykle dziękuję moim krytyczkom ;D

Bezimienne – Rozdział 2.

Wiecie co, doszłam do paru wniosków. Opowiadanie jest takie nijakie, więc nawet nie będę go nazywała, żeby komuś nie zająć fajnej nazwy – zawsze pozostanie bezimienne, chyba że ktoś uzna „bezimienne” za tytuł. Poza tym, będę je traktować po macoszemu. Mam pomysł? Fajnie, no to piszę. Nie mam? Mogę go nawet w życiu nie skończyć – ot tak, odstawić do kąta. Przede wszystkim, będę się trzymała opcji, że nie wiecie, kiedy się pojawi rozdział. W harmonogramie nie zastaniecie tej historii, nigdy jej nie zapowiem.. Chyba, że jakiś mocniejszy wyjątek jak zakończenie. Rozdział może mieć 20 linijek, a może 120 czy 700 – jak chcę, ile myślę. Wiem, że to nie jest ok, ale przy tym się wysilać nie będę. To takie mój pojedynczy, ostatni w życiu opowieściowy wyjątek 😉

W dalszym ciągu na kolonii.

Opowiadanie: Bezimienne – Rozdział 1.

Na Twitterze zapowiedziałam, że dziś będzie notka. Ale jaka? Zdradziłam tylko, że kompletnie nie z harmonogramu. ^^ Post jest niezapowiedziany, nawet mi wpadł do głowy dopiero dziś rano, kiedy rozespana robiłam sobie okład na oko. Tęsknię za pewną osobą. . I chciałabym pisać coś, co mi o niej przypomni. Przez co poczuję ją. Jako, że robię to tylko dlatego, nie muszę kontynuować opka. Zanim napiszę drugi rozdział, ona wróci. Tak więc przed sobą macie historię bez tytułu i może nawet bez kontynuacji – lecz to drugie zależy od was. Jeżeli tylko poprosicie, będę pisała kolejne rozdziały.