„Fanowskie marzenia” – Fanfick.

No więc tak… Pisałam to z zapartym tchem przez kilka godzin, a palców nie mogłam oderwać od klawiatury.xD Naprawdę bosko się pisze takie fanficki, zdecydowanie polecam.;D Ale ogólnie chciałabym to dać do przeczytania tylko osobom wybranym, więc choć publikuję na blogu, to z hasłem, o.;)

„Ktoś” – Fanfick.

Czytając fanficka Misako naszła mnie okropna chęć na pisanie fanficków.;) Kiedy tylko o tym pomyślałam, miałam chęć od razu się za to zabrać. Dlatego jeszcze tego samego wieczoru zaczęłam pisać. ^ __ ^ Czyli wczoraj dokładnie. Teraz fanfick jest gotowy, nawet już próbnie przez kogoś przeczytany, więc dodaję.;) Na razie jest to pojedyncza część bez żadnej kontynuacji, tak na próbę. Z Junjim oczywiście, bo o nim mi się pisze najlepiej. Wenę znalazłam w tłumaczeniu „Top Secret” Ohno Satoshiego, które możecie znaleźć TUTAJ (fanom ARASHI polecam zarejestrowanie się… a jeśli ktoś chciałby zostać fanem, to też;p).

Kwiat Muzyki – Rozdział 10.

Jestem totalnie zagoniona, bo teoretycznie to już powinnam kończyć śniadanie,a  w praktyce siedzę na kompie i czekam, aż jakieś zbawienie na mnie przyjdzie i czas się zatrzyma… Muszę dodać notkę, muszę, muszę, muszę. A opko miałam na dysku, nie na kompie.. Zanim podpięłam, minęło tyyle czasu..;P Ale dobra, dobra, już muszę iść przecież~! Miłego czytania.<3 ;]

Kwiat Muzyki – Rozdział 9.

CHORE! To jest po prostu chore, że nauczyciele jeszcze rozważają, czy powinniśmy iść w piątek do szkoły. NIE! Nie powinniśmy i tyle.. To normalne, prawda? A przecież już raz, w październiku, musiałam znosić to, że wszyscy zostawali w domu, a ja się uczyłam w szkole.. Znów mam to znosić? Grr. Nie, nie, nie, wolę już nawet wagary. Nie będą mnie męczyć takimi głupimi pomysłami..

A na odprężenie dodaję notkę.;p po pierwsze, musiałam coś napisać, a po drugie, najwyższy czas.^^

Kwiat Muzyki – Rozdział 8.

Jej, ale nie mam nastroju do notek ! Ale jedna rzecz się nie zmieniła – kocham pisać. Nie mam pomysłów (to się, niestety, zmieniło..) na notki, ale wiem, ze gdybym miała, to nikt by mnie nie powstrzymał przed pisaniem ;P A że teraz mam tygodniowe ‚wakacje’, to obiecuję, że wyciągnę z siebie ze 2 szkice ;)). A teraz, miłego czytania ^^ Ten rozdział jak dla mnie jest strasznie dziwaczny – racja, przewidywałam, że wkleję tu kiedyś jakąś Momo, ale nie w ten sposób i nie z takim zakończeniem..;p

Bezimienne – Rozdział 3.

Mam dodawać to dodaję ;P Może gdy w końcu nie będę miała czego opublikować, znajdę jakąś wenę, bo teraz mam takie cosik w głowie – „A moze by wywiad.?? Niee chce mi się.. Albo coś przetłumaczyć? Nie umieem.” xD No więc, może wkrótce to minie ;] Miłego czytania, i jak zwykle dziękuję moim krytyczkom ;D

Bezimienne – Rozdział 2.

Wiecie co, doszłam do paru wniosków. Opowiadanie jest takie nijakie, więc nawet nie będę go nazywała, żeby komuś nie zająć fajnej nazwy – zawsze pozostanie bezimienne, chyba że ktoś uzna „bezimienne” za tytuł. Poza tym, będę je traktować po macoszemu. Mam pomysł? Fajnie, no to piszę. Nie mam? Mogę go nawet w życiu nie skończyć – ot tak, odstawić do kąta. Przede wszystkim, będę się trzymała opcji, że nie wiecie, kiedy się pojawi rozdział. W harmonogramie nie zastaniecie tej historii, nigdy jej nie zapowiem.. Chyba, że jakiś mocniejszy wyjątek jak zakończenie. Rozdział może mieć 20 linijek, a może 120 czy 700 – jak chcę, ile myślę. Wiem, że to nie jest ok, ale przy tym się wysilać nie będę. To takie mój pojedynczy, ostatni w życiu opowieściowy wyjątek 😉

W dalszym ciągu na kolonii.

Kwiat Muzyki – Rozdział 7.

Ostatnio łaziłyśmy z dziewczynami sobie po osuwisku.. Aż tak daleko nigdy nie zaszłam. To straaszne. Ale to tyle na ten temat, no bo.. No bo zero spraw prywatnych na blogu od teraz ;p

Ten chapter pisałam jeszcze pod koniec maja, więc nie musicie wyczuwać w nim atmosfery radosnych wakacji, ani też żadnego smutku – chociaż teraz te dwa uczucia przeplatają mi się cały czas na zmianę. Już nie mogłam wytrzymać i wrzuciłam ciut więcej romansu. ^^

Opowiadanie: Bezimienne – Rozdział 1.

Na Twitterze zapowiedziałam, że dziś będzie notka. Ale jaka? Zdradziłam tylko, że kompletnie nie z harmonogramu. ^^ Post jest niezapowiedziany, nawet mi wpadł do głowy dopiero dziś rano, kiedy rozespana robiłam sobie okład na oko. Tęsknię za pewną osobą. . I chciałabym pisać coś, co mi o niej przypomni. Przez co poczuję ją. Jako, że robię to tylko dlatego, nie muszę kontynuować opka. Zanim napiszę drugi rozdział, ona wróci. Tak więc przed sobą macie historię bez tytułu i może nawet bez kontynuacji – lecz to drugie zależy od was. Jeżeli tylko poprosicie, będę pisała kolejne rozdziały.

Duchy mają Uczucia – Bo każdy zawsze pozostanie dzieckiem…

Czemu to opowiadanie? Czemu ogółem opowiadanie?

Nie umiem tak wielu rzeczy jak niektórzy, więc jedyne co mi przychodziło do głowy to notka informacyjna o Dniu Dziecka w Japonii, jakieś tłumaczenie lub opko. Właśnie wtedy przeczytałam mój ostatni chapter „Duchy mają Uczucia” i poczęłam zastanawiać się, czemu inne dziewczyny nie mają chłopaków? Jak żyją? Mają przyjaciół? Gdzie zdobywały wiedzę? 1 czerwca to doskonała okazja, żeby zacząć to wszystko wyjaśniać. Na inne święta także możecie się spodziewać takich speciali.

Wszystkiego dobrego! Reczy, których pragniecie, zdrowia, szczęścia, miłych chwil i zero stresów. A teraz zapraszam do lektury ;P